Goede praktijkvoorbeelden

Directie: “Het hospiteren bij elkaar vind ik zeer waardevol. De deuren staan dan open en de collega’s leren van elkaar. Er is geen schroom om te delen. Het is heel dankbaar om zo te kunnen werken.”

Leerkracht: “Het is toch wel heel belangrijk dat we bij elkaar gaan hospiteren. Je moet het niet altijd heel ver gaan zoeken om van elkaar te kunnen leren.”

Zorgcoördinator: “Elk kind heeft drie uur differentiatie in het uurrooster. Vanuit observaties en vanuit resultaten bepalen we de inhouden. Het kan gaan om preventief werken, remediëren, trainen of verdiepen. Tijdens deze uren komt er een ondersteuner in de klas. Het heeft ongeveer drie jaar geduurd tot alle leerkrachten de meerwaarde inzagen van deze manier van werken.”

Directie: “We herverdelen de klassen elk jaar om voor een zo groot mogelijke heterogeniteit te zorgen.”

Directie: “Elke week is er één volledige namiddag waarbij kinderen in een ateliertraject stappen. Een ateliertraject duurt vier weken. De invulling is heel divers. Kinderen kunnen kiezen vanuit hun interesses of talenten. Ook leerkrachten zetten daar hun eigen talenten in. We evalueren deze ateliers aan de hand van een portfolio.”

Directie: “We hebben er voor gekozen om in de zorgklas hetzelfde aan te bieden als in de klas van de leerling, maar dan op een andere manier. Met meer materiaal, met meer instructie, met meer begeleiding. Ze komen terug in de klas en ze hebben dezelfde les gehad; ze hebben dezelfde oefeningen gedaan.”

Directie: “Leerlingen hebben een charter waarin de redelijke aanpassingen/ sticordi-maatregelen zijn opgenomen. De titularis vult dit samen met de leerling in. Dat wordt meegegeven naar het volgende leerjaar. In het zesde leerjaar maken we een ‘volwassen versie’. Dit kan worden meegenomen naar het secundair onderwijs.”

Zorgcoördinator: “Als je zou rondgaan op onze school, dan zie je in elke klas wel iets van differentiatie zonder dat de leerkracht er zich bewust van is. Het maakt deel uit van de lerarenstijl van onze leerkrachten; ze ervaren het niet als toepassen van maatregelen. Bijvoorbeeld: een leerling die vanuit een ervaren nood de kans krijgt om op een rustige plaats te gaan zitten. Dit gebeurt nu automatisch in elke klas, zonder dat dit ervaren wordt als een maatregel.”